Χόρχε Μπουκάι: Αγάπη το ξεπούλημα και οι εκπτώσεις, ΤΕΛΟΣ.
Αγάπη το ξεπούλημα και οι εκπτώσεις……ΤΕΛΟΣ.
Μείνε ακέραια,αληθινή και ειλικρινής με τον εαυτό σου!!!!
ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ
Βαδίζω τον δρόμο μου.
Το δρόμο μου που έχει μία μόνο λωρίδα κυκλοφορίας:τη δική μου.
Στ’αριστερά μου, ένας αιώνιος τοίχος χωρίζει το δρόμο μου απ’δρόμο κάποιου που βαδίζει δίπλα μου, απ’την άλλη πλευρά του του τοίχου.
Που και που σ’αυτόν τον τοίχο βρίσκω μια τρύπα ένα παράθυρο μια
σχισμή…….Και μπορώ να κοιτάξω το δρόμο του γείτονα ή της γειτόνισσάς μου.
Μια μέρα καθώς περπατώ, μου φαίνεται ότι βλέπω στην άλλη άκρη του τοίχου, μια μορφή που κινείται στον δικό μου ρυθμό προς την ίδια κατεύθυνση.
Κοιτάζω αυτή τη μορφή:είναι γυναίκα.Είναι όμορφη.
Με βλέπει και αυτή,Με κοιτάζει.
Την ξανακοιτάζω. Της χαμογελώ…..Μου χαμογελά.
Παίρνει πάλι να βαδίζει το δρόμο της κι εγώ επιταχύνω το βήμα μου,γιατί ανυπομονώ για την επόμενη ευκαιρία.Να ξανασυναντηθώ με αυτή τη γυναίκα.
Στο επόμενο παράθυρο κοντοστέκομαι μισό λεπτό.Όταν εκείνη φτάνει, κοιταζόμαστε μέσα από το άνοιγμα.Της δείχνω με νοήματα πόσο πολύ μου αρέσει.Μου απαντά με νοήματα. Δεν ξέρω αν σημαίνουν ότι και τα δικά μου,αλλά διαιασθάνομαι ότι καταλαβαίνει τι θέλω να της πω.
Νιώθω ότι θα μπορούσα να σταθώ αρκετή ώρα να την κοιτάζω και να την αφήνω να με κοιτάζει,αλλά ξέρω πως ο δρόμος μου συνεχίζεται…..Λέω στον εαυτό μου ότι ίσως παρακάτω να υπάρχει μια πόρτα.Και ίσως να μπορώ να την διαβώ, για να τη συναντήσω.
Τίποτα δε δίνει περισσότερη σιγουριά από την επιθυμία κι έτσι επιταχύνω για να βρω την πόρτα που φαντάζομαι.
Αρχίζω να τρέχω με τη ματιά μου καρφωμένη στον τοίχο.
Λίγο πιο κάτω η πόρτα εμφανίζεται.
Είναι εκεί στην άλλη πλευρά η πολυπόθητη πια και αγαπημένη σύντροφος.Περιμένοντας…….Περιμένοντας με….
Κάνω μια χειρονομία.Αυτή μου επιστρέφει ένα φιλί με τον αέρα.Μου κάνει ένα νόημα σαν να με καλεί.Μου αρκεί.Επιταχύνω προς την πόρτα για να βρεθώ μαζί της στη δική της πλευρά του τοίχου.
