Η 28η Οκτωβρίου 1940 ξυπνά μνήμες σε όσους έζησαν τα γεγονότα, και φυσικά προκαλεί εθνικό παλμό και υπερηφάνεια καθώς και αίσθημα βαθιάς ευγνωμοσύνης σε όλους εμάς για τους μεγάλους αγωνιστές και ήρωες της πατρίδας μας, στους οποίους χρωστάμε την ελευθερία μας.
Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου με συγκινούσε ιδιαίτερα από τα παιδικά μου χρόνια, όταν η μητέρα μου διηγείτο ιστορίες που έζησε, πάντα σε ένα πνεύμα θλιβερής ανάμνησης με διαφορετική όμως διάθεση απέναντι στον Γερμανό και διαφορετική απέναντι στον Ιταλό κατακτητή. Απ’ όσα, λοιπόν, ως παιδί άκουγα για τους δύο λαούς που μας πολέμησαν κράτησα την απερίγραπτη αναλγησία και αγριότητα των Γερμανών και την ανθρώπινη γλυκύτητα, ακόμη και στον πόλεμο, των Ιταλών, καθώς και την έντονη αντίδρασή τους στις αποφάσεις των κυβερνώντων τότε τη χώρα τους.
Ακουσα ότι οι Ελληνες όταν κατά τη διάρκεια του πολέμου τραυμάτιζαν σοβαρά Ιταλούς, τους φόρτωναν στις πλάτες τους και τους μετέφεραν στα νοσοκομεία. Τέτοιες εμπειρίες ανάμεσα σε στρατιώτες και Ελληνες και Ιταλούς έχουν καταγραφεί σε απομνημονεύματα, που εκδόθηκαν αργότερα και στις δύο χώρες αντίστοιχα. Πολλοί Ιταλοί ύμνησαν τον ηρωισμό του 1821 ως πρότυπο για τους απελευθερωτικούς δικούς τους αγώνες. Θα αναφέρω ενδεικτικά τον Τζουζέπε Ματσίνι που στους φλογερούς τους λόγους προς τους νέους δεν έπαυε να προβάλλει ως πρότυπο τον αγώνα των Ελλήνων για την ανεξαρτησία τους, λέγοντας: «Κοιτάξτε το μεγαλείο της Ελλάδας που αναστήθηκε. Δεν μπορείτε και εσείς να είσθε μεγάλοι όπως εκείνοι;».
Παρουσία πλήθους κόσμου αλλά και των αρχών του νησιού πραγματοποιήθηκε στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής, στον νότιο λιμενοβραχίονα του κεντρικού λιμένα του νησιού η έπαρση της μεγάλης σημαίας.
Υψώθηκε υπερήφανη η μεγάλη σημαία στο λιμάνι της Χίου
Τη σημαία μετέφεραν με πομπή, στον χώρο της έπαρσης οι σπουδαστές της ΑΕΝ Μηχανικών Χίου με τη Φιλαρμονική του Δήμου Χίου να παιανίζει στρατιωτικά εμβατήρια.
Τιμές απέδωσε άγημα της 96 ΑΔΤΕ «Χίος».
