Της Λίτσας Φιλίππου.
Οι ψυχές των ανθρώπων είναι ιερά μέρη γι’ αυτό να τις σέβεστε. Ναός είναι, και κάθε φορά που εισέρχεσαι σε μία καρδιά να είσαι έντιμος και τίμιος. Να υποκλίνεσαι και να γονατίζεις μπροστά στην ιεροσύνη της. Να εκστασιάζεσαι μπροστά στο μεγαλείο της και να την τιμάς. Να τη μεταχειρίζεσαι με προσοχή και δέος.
Δεν είναι οι ψυχές παιγνίδια για να παίζεις μαζί τους κι όταν τα βαρεθείς να τα πετάς. Δεν είναι κέντρο ψυχαγωγίας να τις γλεντάς και να τις παρατάς. Ούτε και σταθμός διερχομένων να κάνεις συνεχώς στάσεις και να χάνεσαι με το επόμενο καινούριο τραίνο που θα εμφανιστεί. Δεν συγχωρούν αμαρτίες και ολισθήματα. Μην τις υποβάλλεις σε μοιχείες. Μην υποκύψεις σε πειρασμούς. Να είσαι τίμιος και ειλικρινείς. Ευθείς και ξεκάθαρος. Είναι ιεροσυλία να την περιγελάσεις. Αμάρτημα να την κοροϊδέψεις. Ατόπημα να εκμεταλλευτείς τις αδυναμίες της.
Κάθε φορά που εισέρχεσαι στον ναό της να είσαι σίγουρος ότι θα τιμήσεις την θέση που σου έχει αποδώσει. Μην προδώσεις την εμπιστοσύνη της. Μην παρασυρθείς από αιρετικά σύμβολα. Μην ακολουθήσεις ψεύτικα είδωλα και αντικατοπτρισμούς. Μην πιστέψεις σε ουτοπικές αιρέσεις και την απαρνηθείς. Φρόντισε να φανείς αντάξιος της τιμής που σου έκανε. Ισάξιος της εμπιστοσύνης και της αγάπης που σου προσφέρει.
Να κάνεις τα τάματα σου πράξεις και να υλοποιείς τις υποσχέσεις που της δίνεις. Μην τις γεμίζεις ‘’λευκά συμβόλαια” και μεγάλα λόγια. Να την τιμάς και να της προσφέρεις την μεταχείριση που της αξίζει. Να την προστατεύεις και να την αγαπάς. Να αφουγκράζεσαι τους χτύπους της με προσοχή. Να της ψιθυρίζεις λόγια παρηγοριάς όταν οι μπόρες κτυπήσουν την πόρτα της. Να την γεμίζεις με πίστη και ελπίδα όταν η απόγνωση φωλιάζει μέσα της. Με στοργή και αγάπη όταν η απελπισία την πλημμυρίζει
Όταν παραδίδουν στα χέρια σου μία ψυχή φρόντισε αυτά να είναι καθαρά και σταθερά για να ριζώσει και να ανθίσει μέσα τους. Ζεστά για να προφυλαχθεί από το κρύο αυτής της γης. Απαλά για να ευφρανθεί και να ηρεμήσει. Να επουλώσεις με την αγάπη σου τις πληγές της που αιμορραγούν. Να περιποιηθείς με τρυφερότητα τα παλιά της τραύματα. Να ενώσεις ένα-ένα τα σπασμένα κομμάτια της. Να την περιφέρεις με ευλάβεια στους δρόμους αυτού του κόσμου. Να την ταξιδέψεις σε όμορφα μέρη που δεν έχει ξαναβρεθεί. Να της δείξεις την υπέροχη θέα αυτού του κόσμου προσφέροντα της την αποκλειστικότητα που της αξίζει. Και να την κλείσεις στην αγκαλιά σου προστατεύοντας της από τις κακίες και τις πίκρες του.
Να σκουπίζεις τα πόδια σου πριν περάσεις το κατώφλι της. Να αφήνεις έξω ότι σε άγγιξε και σε πόνεσε. Ότι σε σημάδεψε και σε στιγμάτισε. Να μπαίνεις στον χώρο της καθαρός από το παρελθόν σου. Αγνός από συμφέροντα και σκοπιμότητες. Αμόλυντος από δόλο και υποκρισία. Να κλείνεις πίσω σου την πόρτα να μην σε ακολουθήσουν οι λύπες. Να ανοίγεις τα παράθυρα της ύπαρξης σου να εισχωρήσουν οι χαρές. Να ανάβεις κεριά να γιορτάσεις την νέα αρχή που σου παραχωρεί. Να φορέσεις τα γιορτινά σου για όλα τα ωραία που σε περιμένουν. Να αφήσεις ελεύθερο το είναι σου να αγαλλιάσει από την μελωδία της. Να ευφρανθεί από τους ψαλμούς του έρωτα της.
Οι καρδιές των ανθρώπων είναι μέρη ιερά γι’ αυτό όταν εισέρχεσαι στον ναό τους να φανείς αντάξιος πιστός τους και να υποκλίνεσαι στο μεγαλείο και την ιεροσύνη τους.
