Γράφει η ψυχολόγος Άρτεμις Βαμβουνάκη.
Οι ελεύθερες ψυχές δε μαντρώνονται, δεν μπαίνουν σε καλούπια.
Οι άνθρωποι δε φυλακίζονται.
Ζουν για την ελευθερία τους και παλεύουν για αυτήν. Οι ψυχές τους αναζητούν τη γαλήνη , τη ζεστασιά, την αγάπη μα πιο πολύ να αισθανθούν ελεύθερες. Δε μαντρώνονται σε τοίχους, δε μπαίνουν σε καλούπια και στα πρέπει..
Ανασαίνουν τη κάθε στιγμή, εισπνέουν καθαρό αέρα και ψάχνουν δρόμους ελεύθερους, μέρη μαγικά και απροσπέλαστα από κατακτητές και πολιορκητές….
Οι ελεύθερες ψυχές δεν αντέχουν την υποδούλωση στη ζωή τους, γι’ αυτό, αντιστέκονται, φωνάζουν, διεκδικούν, παλεύουν, μάχονται για αυτήν και δε τα παρατάνε .Ποτέ μα ποτέ δεν υποχωρούν.. Ονειρεύονται τη δική τους Ιθάκη όπως την επιθυμούν.. Μακριά από δυνάστες και εκμεταλλευτές , μακριά από εγωιστές και παρτάκηδες.
Οι ελεύθερες ψυχές γελάνε μέσα από την καρδιά τους, , δίνουν δίχως κανένα αντάλλαγμα, αγαπούν βαθιά, κι έχουν μια ζεστή αγκαλιά γι’ αυτούς που τις αφήνουν ελεύθερα να πετούν..
Οποιοσδήποτε κι αν προσπάθησε να τις μαντρώσει , να τις φυλακίσει στα δικά του θέλω , έφυγαν βιαστικά ,δίχως αναστολές ,δε κοίταξαν πίσω… Γνώριζαν ότι το αντάλλαγμα γι’ αυτή τους την απόφαση θα τους κόστιζε πολύ ακριβά. Κουβάλησαν το βαρύ τους φορτίο , που κάποιοι θεώρησαν ότι έπρεπε να πληρώσουν κι έφυγαν, πέταξαν. Μακριά , ελεύθερες , απαλλάχθηκαν από όλο αυτό..
Οι ελεύθερες ψυχές γνωρίζουν ότι καλύτερα μια ζωή ,να ζουν ελεύθερες μέσα από τις δικιές τους αποφάσεις , τα δικά τους θέλω παρά σκυμμένες και υποταγμένες στα θέλω άλλων…
