Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, είναι μία αυτοάνοση νόσος που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό.
Τις νευρικές ίνες (νευράξονες) του κεντρικού νευρικού συστήματος περιβάλλει μία ουσία, η μυελίνη, που επιτρέπει την διέλευση των ηλεκτρικών ερεθισμάτων ανάμεσα στα νεύρα.
Στη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) σε πολλαπλά σημεία του κεντρικού νευρικού συστήματος προκαλείται στην αρχή φθορά της μυελίνης και στη συνέχεια δημιουργούνται πλάκες (ουλές), και γι’ αυτό στην πάθηση αυτή έχει δοθεί η ονομασία Σκλήρυνση “κατά πλάκας» ή “Πολλαπλή» σκλήρυνση.
Υπάρχει πιθανότητα καταστροφής του ίδιου του νευράξονα από τα αρχικά στάδια της νόσου. Η μυελίνη όχι μόνο προστατεύει τους νευράξονες αλλά τους επιτρέπει να “κάνουν και τη δουλειά τους». Όταν λοιπόν η μυελίνη και οι νευράξονες επηρεαστούν, ή και καταστραφούν, εμποδίζεται η ικανότητα αγωγής ερεθισμάτων στους νευρώνες, το σύστημα επικοινωνίας των κυττάρων του εγκεφάλου δυσλειτουργεί και αυτό είναι που προκαλεί τα διάφορα συμπτώματα της ΣΚΠ.
Να θυμάστε ότι τα Ατομα με Σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) παρουσιάζουν σε διαφορετική ένταση ή συχνότητα αυτά τα συμπτώματα.
Κόπωση
ΠόνοςΚνησμόςΔυσφαγίαΜε υποτροπές και υφέσεις: Αυτή είναι η κλασική μορφή της ασθένειας, και προσβάλλει το 70 ως 80 τοις εκατό των ασθενών κατά την έναρξη των συμπτωμάτων. Οι υποτροπές, ή εξάρσεις, διακρίνονται σαφώς από τις περιόδους ύφεσης, κατά τις οποίες τα συμπτώματα υποχωρούν πλήρως ή εν μέρει. Στο διάστημα μεταξύ των υποτροπών δεν υπάρχει ένδειξη εξέλιξης της ασθένειας.
Δευτερογενής προϊούσα: Από τους ασθενείς που αρχικά παρουσιάζουν υποτροπές και υφέσεις, περίπου το 70 τοις εκατό προχωρούν στη δευτερογενή μορφή. Ίσως συνεχίζουν να έχουν υποτροπές, αλλά παρουσιάζουν παράλληλα και μια αργή, σταθερή απώλεια της νευρικής λειτουργίας.
Προϊούσα-υποτροπιάζουσα: Αυτή η μορφή της πάθησης προσβάλλει περίπου το 10 τοις εκατό των ασθενών και επιδεινώνεται σταθερά από την έναρξή της. Οι ασθενείς έχουν οξείες υποτροπές με ή χωρίς ανάρρωση. Σε αντίθεση με τη μορφή που παρουσιάζει υποτροπές και υφέσεις, αυτή η μορφή εξελίσσεται στα διαστήματα ανάμεσα στις εξάρσεις.
Πρωτογενής προϊούσα: Αυτή η μορφή σκλήρυνσης κατά πλάκας προσβάλλει το 10 ως 15 τοις εκατό των ασθενών. Από την έναρξή της εξελίσσεται σχεδόν συνεχώς, χωρίς να υπάρχει διάκριση ανάμεσα στις υποτροπές και στις υφέσεις. Ωστόσο, ο ρυθμός εξέλιξης μπορεί να ποικίλλει στο διάβα του χρόνου με προσωρινές μικρές βελτιώσεις. Είναι συνηθέστερη σε άτομα που παρουσιάζουν την πάθηση μετά την ηλικία των 40 ετών.
