Μου τελείωσαν τα “δεν πειράζει…»
Μου έχουν εξαντληθεί τα “είναι κρίμα…»
Αποποιούμαι τις φράσεις “άστο να πάει…» και “δεν με ενοχλεί…»
Δεν ψάχνω πια δικαιολογίες για μικροπρεπείς συμπεριφορές. Δεν ψάχνω αιτίες να υπερασπιστώ τους ρηχούς ανθρώπους.
Βαρέθηκα να αντικρούω πια τις κατηγορίες τους. Δεν θέλω να δικαιολογώ τα αδικαιολόγητα τους. Να δίνω άφεση αμαρτιών στους αμαρτωλούς τούτου του κόσμου.
Έχω πλέον την απαίτηση να μου συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρομαι. Να με εκτιμούν όπως εκτιμώ. Να με σέβονται όπως εγώ τους σέβομαι. Απεχθάνομαι τις προσποιητές συμπεριφορές. Δεν επιδιώκω τις ανώφελες συναναστροφές.
Δε γυρνάω άσκοπα στους δρόμους αυτού του κόσμου. Δεν με αφορούν τα ψέματα και οι συκοφαντίες του. Δεν με απασχολούν οι υποκριτικές του ικανότητες. Δεν ασχολούμαι πια με τους αχάριστους. Κωφαίνω μπροστά στους ψεύτες. Αποστρέφω το βλέμμα μου μπροστά στα έιδωλα και τις απομιμήσεις τους. Αδιαφορώ επειδικτικά σε κάθε συνάντηση με τα ψεύτικα ιδανικά τους.
Με εκφράζει η ουσία και όχι η επιφάνεια των ανθρώπων. Με αντιπροσωπεύει η αξία και όχι η εικόνα τους. Το “είναι» τους και όχι το “φαίνεσθαι». Απαξιώ με τους αναξιοπρεπείς. Αποφεύγω την μικρότητα των αργόσχολων. Δεν παίρνω μέρος στις συζητήσεις των συκοφάντων.
Απαιτώ απο τους γύρω μου την επιστροφή των συμπεριφορών μου. Επιζητώ την αυθεντικότητα της ειλικρίνειας μου.
Δεν είμαι τέλεια και δεν αποζητώ την τελειότητα. Δεν χαμογελάω πάντα, αλλά το κάνω απο καρδιάς. Δεν είμαι πάντα ήρεμη αλλά προσπαθώ να ελέγχω τον θυμό μου. Δεν είμαι πάντα δυνατή. Αναγνωρίζω τις αδυναμίες μου και προσπαθώ να τις διορθώσω. Δεν είμαι φιλική με όλους, είμαι όμως πάντα αληθινή. Δεν είμαι αλάνθαστη, έχω μάθει όμως να ζητάω συγνώμη και προσπαθώ να μην επαναλαμβάνω τα λάθη μου. Δεν συμβιβάζομαι εύκολα. Το κάνω μόνο όταν αξίζει η προσπάθεια. Δεν δίνομαι άσκοπα. Μόνο σε όσους επιλέγω να είναι κοντά μου. Δεν είμαι ατρόμητη. Προσπαθώ όμως να καταπολεμήσω τους φόβους και τις ανασφάλειες μου. Δεν είμαι άτρωτη ούτε παντοδύναμη. Παλεύω τις ευαισθησίες μου και προσπαθώ να τις κερδίσω. Δεν μου χαρίστηκε η ζωή αλλά την διεκδίκησα με τους αγώνες μου. Δεν εκπλήρωσα τα όνειρα μου αλλά δεν έπαψα ποτέ να ονειρεύομαι.
Μου έχουν τελειώσει τα “δεν πειράζει» για τους άλλους και κοιτάω αυτά που “πειράζουν» εμένα. Δεν συμβιβάζομαι με ότι με ενοχλεί. Διαγράφω απο την ζωή μου ότι μου κάνει κακό. Αποβάλλω ότι με φθείρει σαν άνθρωπο. Ότι με μειώνει και σαν οντότητα. Σταμάτησα να ψάχνω ψίγματα καλοσύνης στους κακούς ανθρώπους. Την ελάχιστη αξία στους ανάξιους.
Δεν αναζητώ μικρές ευαισθησίες στους κακοθελητές. Δεν θέλω την εκτίμηση των αγνώμονων. Δεν υποβιβάζω το επίπεδο μου για τους τιποτένιους. Δεν αποζητώ την παρέα των μίζερων. Επιλέγω να συναναστρέφομαι με ευχάριστους και αισιόδοξους ανθρώπους. Να κρατάω ζωντανή την ελπίδα μου σε ένα απελπισμένο κόσμο.
Μου έχουν εξαντληθεί τα “είναι κρίμα…» γιατί έπαψα πια να λυπάμαι τους άλλους και άρχισα να λυπάμαι περισσότερο τον εαυτό μου. Σταμάτησα να τον ταλανίζω και να τον ταλαιπωρώ. Δεν τον υποβάλλω σε αρνητικές διαδικασίες για το καλό των άλλων. Δεν τον διασύρω σε ξένα κρίματα. Δεν δέχομαι να πληρώνω ξένες αμαρτίες. Επιδιώκω να τον φροντίζω και να τον αγαπώ. Να τον προσέχω και να τον περιποιούμαι. Να μην αγνοώ τις επιθυμίες του αλλά να τις εκπληρώνω. Να μην τον κακομεταχειρίζομαι αλλά να του δίνω ότι του αξίζει.
Δε συμμερίζομαι πλέον τα “άστο να πάει…» γιατί σέβομαι περισσότερο τον ευατό μου. Υπερασπίζομαι πλέον την ύπαρξη μου στις ανόητες επικρίσεις. Προστατεύω την ταυτότητα μου απο κακόβουλες ενέργειες. Προφυλάσσομαι απο τις απρεπής συμπεριφορές. Δεν δέχομαι πλέον απο κανένα να καταπατά τα δικαιώματα μου. Δεν επιτρέπω να με μειώνουν και να με υποτάσσουν. Δεν ανέχομαι να με αγγίζει η κακεντρέχεια και η ανιδιοτέλεια των ποταπών και μικρόψυχων.
Δεν είμαι τέλεια και δεν αποζητώ την τελειότητα αρνούμαι όμως να γίνω κατήγορος και επιλέγω να μην είμαι το θύμα αυτού του κόσμου.
Της Λίτσας Φιλίππου.
ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr
