Αν έχεις νιώσει τη ραχοκοκαλιά σου να τρέμει, τότε είσαι τυχερός.
Αν έχεις πλάσει ώρες πριν το διάλογο στο μυαλό σου και μπροστά του ξεχνάς να βγάλεις λέξη απ’ το στόμα σου, τότε είσαι ξανά τυχερός. Ακόμα κι αν απ’ την αφηρημάδα σου, έχουν κολλήσει τα μάτια σου πάνω του και δεν έχεις βγάλει μιλιά, τότε είσαι διπλά τυχερός.
Καψούρα, λέγεται.
Αυτή, την καψούρα, ή τη ζεις στην υπερβολή ή καθόλου. Κι αν τη ζεις, είσαι από τους τυχερούς, ας σε ωθεί να χτυπήσεις τους τοίχους. Ή κυρίως να χτυπήσεις το κεφάλι του στον τοίχο, απ’ τις χαζομάρες που βγαίνουν απ’ το στόμα του για να πάει κόντρα στα σκεπτόμενα του μυαλού σου.
Όμως, ταυτόχρονα να θες να σε κολλήσει εκείνος στον τοίχο και να πονέσουν τα χείλη σας απ’ τα φιλιά.
Η καψούρα θα πάρει την ευθύνη που μένεις ξάγρυπνος. Εκείνη θα φταίει όταν δε θα μπορείς να σταυρώσεις συζήτηση μ’ άλλον άνθρωπο. Κι ας είναι όλοι μπροστά στα ποδιά σου και σου στρώνουν κόκκινο χαλί για να περάσεις.
Εσύ, θα θες να τους προσπεράσεις όλους αυτούς και να πας σε εκείνον.
Εκείνος είναι που θα σε σφίξει με τα χέρια του και παράλληλα θα χαϊδεύει κάθε σπιθαμή του κορμιού σου. Θ’ ανασταίνει κάθε κύτταρο σου με τα φιλιά του. Είναι εκείνος που θα μετατρέψει το κεφάλι σου σε παιχνίδι κόντρας και με τους δύο σας νικητές.
Γιατί κανείς δε χάνει, όταν νιώθει όλες τις αισθήσεις του να είναι σε επαγρύπνηση και να λειτουργούν στο έπακρο.
Η καψούρα είναι εθισμός. Είναι καύλα. Είναι έρωτας.
Νιώθεις το στήθος σου ότι θα σπάσει και θα πεταχτεί η καρδιά σου απ’ έξω κάθε φορά που είστε μαζί.
Η καψούρα είναι απόλαυση. Είναι ζόρι. Είναι ο ορισμός του “τίποτα δεν είναι εύκολο
και τίποτα δεν είναι δύσκολο».
Αγγίζει τα όρια σου. Παίζει μαζί τους. Και τα ξεπερνάς.
Είναι η περίοδος που θα κάνεις ό,τι τρέλα σου κατέβει στο κεφάλι, που θα βρεθούν τα εμπόδια και θα τα πηδήξεις όλα. Θα έπρεπε να ήσουν στη δουλειά στις 5 κι εσύ θα έχεις πάρει τα πράγματά σου και θα φτάνεις ήδη να τον βρεις.
Αν σου τύχει, μην την φοβηθείς. Μην την κάνεις πέρα.
Πάρε το ρίσκο και πέσε με τα μούτρα. Αλλά μην ξεχάσεις ν’ αφήσεις πίσω τις ντροπές, τις παύσεις.
Γεύσου το άγνωστο. Γίνε άλλος άνθρωπος. Μόνο καλό θα σου φέρει.
Θ’ ανακαλύψεις πράγματα για τον εαυτό σου που ούτε καν φανταζόσουν ότι μπορείς να τα κάνεις. Θα γνωρίσεις λίγο παραπάνω εσένα.
Κάποιοι λένε, ότι η καψούρα είναι απλώς ένα ερωτικό καπρίτσιο. Κάτι σύντομο, που μέχρι αύριο θα έχει περάσει.
Όχι, δεν είναι έτσι.
Γιατί αν δεν ταράζεται κάθε φορά το σώμα σου, αν τα λόγια σου δε χάνονται, αν τα μάτια σου δε θέλουν να κοιτάξουν αλλού, τότε δεν έχεις ζήσει τον έρωτα. Δεν έχεις ζήσει πάθος.
Όλα αυτά μαζί, θα σε δέσουν μ’ έναν άνθρωπο και θα σε κρατήσουν μαζί του. Αν δεν τα έχεις όλα αυτά σε συνδυασμό, μη γίνεσαι μίζερος και λες πως η καψούρα είναι απλά ένα καπρίτσιο.
Είναι τρέλα. Μια τρέλα που την μοιράζεσαι.
Γράφει η Χριστίνα Χατζηκαμπούρη
