Θα ήθελα πολύ αυτή τη στιγμή να μπω στο μυαλό σου και να δω τι σκέφτηκες μόλις είδες αυτό τον τίτλο.
Αλλά επειδή δυστυχώς ή ευτυχώς είναι δύσκολο να εισβάλλω στη σκέψη σου θα προσπαθήσω μέσα από αυτές τις γραμμές που θα ακολουθήσουν να σε μυήσω στη δική μου σκέψη.
Όταν λοιπόν έχεις χάσει κάθε ελπίδα, όταν η μοναξιά σου χτυπάει βροντερά την πόρτα αλλά εσύ διστάζεις να ανοίξεις γιατί φοβάσαι να παραδεχτείς ότι έμεινες μόνος σου έρχεται μια ύπαρξη να σου αποδείξει ότι δεν είσαι και δεν θα μείνεις ποτέ μόνος.
Μα τι ανακούφιση να ξέρεις ότι αναπνέει κάποιος εκεί έξω που θα έρθει να συμπληρώσει το κάθε σου κενό. Όχι το άλλο σου μισό. Δεν είσαι μισός, είσαι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που έστω και με δυσκολία μπορεί να σταθεί ανεξάρτητη στα πόδια της και να κάνει δειλά τα πρώτα της βήματα.
Αυτός ο άνθρωπος είναι το άλλο σου εγώ ,αυτό που θα έρθει και θα κουμπώσει μαζί σου σαν δυο από τα πιο καλοσχηματισμένα κομμάτια ενός όμορφου πάζλ. Τα πιο ταιριαστά από όλα ,αυτά που το ένα γεμίζει τα κενά και τις ελλείψεις του άλλου. Θα είναι τόσο ίδιος αλλά και τόσο διαφορετικός από εσένα.
Και πως θα καταλάβεις ότι αυτός είναι ο άνθρωπος σου;; Μα είναι τόσο απλό και όλα αυτά γιατί; Γιατί αυτό το πλάσμα θα κάνει τα πάντα για ένα σου χαμόγελο. Όχι από αυτά τα υποκριτικά από τα άλλα τα αληθινά που δεν μπορείς να συγκρατήσεις. Θα σου υπενθυμίζει ακόμα και στις πιο άσχημες μέρες σου πόσο όμορφος είσαι.
Είναι αυτός που θα έδινε τα πάντα για να είναι δίπλα σου. Για να νιώσει την ανάσα σου και το άγγιγμα σου στο κορμί του. Αυτοί οι ουρανοκατέβατοι άνθρωποι –λαχεία είναι άδικο και κρίμα να αφήσεις να χαθούν έτσι από τη ζωή σου..
Δεν βρίσκεις καθημερινά έναν τέτοιο άνθρωπο. Και το πιο τρομακτικό. Δεν βρίσκουν όλοι μια τέτοια ύπαρξη στη ζωή τους. Για αυτό λοιπόν μην τον αφήσεις να σου φύγει.
Κράτησε τον σφιχτά στην αγκαλιά σου και μην του δώσεις στιγμή το περιθώριο να αμφιβάλλει για το πόσο τον χρειάζεσαι. Για το πόσο ανάγκη έχεις το χαμόγελο του και την ύπαρξη του στη ζωή σου …
Γράφει η Χρύσα Λαμπρινούδη
