Στους περισσότερους ανθρώπους δεν αρέσει το να πρέπει να μείνουν σε ένα νοσοκομείο και δεν τους κατηγορούμε.
Δεν είναι και πολύ διασκεδαστικό το να είσαι σε ένα κρεβάτι και να μετράς τις μέρες μέχρι να μπορέσεις να φύγεις.
Είναι φυσιολογικό να αγχωθείς όταν πρόκειται να κάνεις μία επέμβαση. Φανταστείτε πώς θα ένιωθε ένα μικρό παιδί σ’αυτή τη θέση. Ο Dr. Travis Groth, ένας παιδίατρος από το νοσοκομείο παίδων του Milwaukee, το ξέρει αυτό πολύ καλά. Μόλις θεραπεύσει τους ασθενείς του, φροντίζει μετά και τους πιο κοντινούς τους φίλους – τα αρκουδάκια τους.
“Σιγουρεύουμε πως όλα τα παιδιά νιώθουν ασφαλή και άνετα. Είναι σημαντικό να είναι ήρεμα.”
Οι νεαροί ασθενείς ξυπνούν και βλέπουν το αγαπημένο τους παιχνίδι να κάθεται δίπλα τους και να φοράει παρόμοιους επιδέσμους με τους δικούς τους.
Όταν το παιχνίδι σου περνάει ότι και εσύ, το αποτέλεσμα είναι να μην νιώθεις μόνος, αφού ο κολλητός σου ξέρει πώς νιώθεις.
Μερικές φορές, ο Dr. Groth θέλει να είναι διπλά σίγουρος και πηγαίνει τα παιχνίδια για ακτινογραφία – καμιά φορά δεν ξέρεις.
Όταν ένα μικρό κορίτσι χρειάστηκε να χειρουργηθεί στο αυτί της, ο Dr. Groth σιγούρεψε πως το αυτί της γάτας της θα είχε την ίδια αντιμετώπιση.
Εκτός από το να θεραπεύει τα σώματα των παιδιών, ξέρει πώς να γιατρεύει τις καρδιές τους και να τα κάνει να χαμογελάνε ξανά. Και αυτή είναι πιθανώς η διαφορά ανάμεσα σε έναν γιατρό και έναν θεραπευτή.
