Όταν ο οργανισμός βρίσκεται σε κατάσταση στρες, εκκρίνει περισσότερη κορτιζόλη από όση χρειάζεται.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζει τον εγκέφαλο να δημιουργήσει νέες μνήμες. Κατά τη διάρκεια μιας οξείας κρίσης στρες, η ορμόνη παρεμβαίνει στους νευροδιαβιβαστές, τις χημικές ουσίες, που χρησιμοποιούν τα κύτταρα του εγκεφάλου για να επικοινωνούν μεταξύ τους.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στο άτομο να σκεφτεί σωστά ή να ανακτήσει μνήμες.
Σύμφωνα με τα ευρήματα νέας μελέτης, αν κάποιος τρέχει κατά μέσον όρο 5 χιλιόμετρα την ημέρα, μπορεί να βοηθηθεί να απαλλαγεί από το στρες και παράλληλα να προστατεύσει τη μνήμη του.
Η έρευνα ανακάλυψε ότι το τρέξιμο περιορίζει την αρνητική επίδραση που έχει το στρες στον ιππόκαμπο.
Εντός του ιππόκαμπου, ο σχηματισμός μνήμης και η ανάκληση συμβαίνουν μέσω της ισχυροποίησης των συνάψεων με το πέρασμα του χρόνου.
Για τις ανάγκες της έρευνας, οι ερευνητές έβαλαν μια ομάδα ποντικών να τρέχει σε τροχούς για 4 εβδομάδες (με μέσο όρο τα 5 χιλιόμετρα την ημέρα).
Άλλη ομάδα ποντικών ακολουθούσαν καθιστική ζωή. Οι μισοί ποντικοί από κάθε ομάδα εκτέθηκαν στη συνέχεια σε καταστάσεις που προκαλούν στρες, όπως κολύμπι σε κρύο νερό.
Μια ώρα μετά την πρόκληση στρες, οι ερευνητές έκαναν πειράματα ηλεκτροφυσιολογίας στον εγκέφαλο των ζώων για να μετρήσουν την LTP. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ποντικοί με στρες που είχαν ασκηθεί, είχαν σημαντικά μεγαλύτερη μακρόχρονη συναπτική ενδυνάμωση (LTP) και λειτουργικότητα μνήμης σε σχέση με στρεσαρισμένους ποντικούς που δεν έτρεξαν.
Όπως δήλωσε ο ερευνητής Jeff Edwards από το Πανεπιστήμιο Μπρίγκαμ Γιανγκ στη Γιούτα των ΗΠΑ, η άσκηση είναι απλός τρόπος εξουδετέρωσης της αρνητικής επίδρασης που έχει το χρόνιο στρες στη μνήμη.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι δεν μπορούμε πάντα να ελέγχουμε το στρες στη ζωή μας, μπορούμε όμως να ελέγχουμε το πόσο ασκούμαστε.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Neurobiology of Learning and Memory.
