Ο έρωτας, μάτια μου είναι για αληθινούς άντρες.
Αυτούς που θα απλώσουν το χέρι και θα πιάσουν το δικό σου, και εσύ θα ξέρεις πως είναι για πάντα.
Θα σε κοιτάνε για πολλά πολλά χρόνια με το ίδιο βλέμμα… αυτό που θα κρύβει πάθος πόθο, και έρωτα.
Όσο χρονών και αν πας, όσο χρονών και να είναι οι ίδιοι.
Γιατί ανάμεσά σας, θα υπάρχει η πρώτη φορά, και έτσι θα παραμείνει. Άντρες που ξέρουν να κάνουν πίσω, να λένε συγνώμη, χωρίς εγωισμούς, να πέφτει η περηφάνια στα γόνατα, γιατί το λάθος έχει κόστος.
Να καταλαβαίνουν την σύντροφό τους, και να της δίνουν αυτό που τόσο χρειάζεται, την ασφάλεια της αγκαλιάς.
Πόσο αξίζει η αγκαλιά ενός άντρα, που σε πιάνει και νιώθει πως αγκαλιάζει το σύμπαν.
Πως ότι χρειάζεται χωρά στα δυο του χέρια. Να το λένε τα μάτια και να συμπληρώνουν τα χείλη. Δεν αναφέρω ιππότες παραμυθιών, όχι. Ούτε φυσικά αυτούς της παλαιάς κοπής… γιατί θα ήταν άδικο.
Πάντα υπήρχαν, και πάντα θα υπάρχουν οι άντρες με το Άλφα το κεφαλαίο. Αυτοί που προσκυνούν και συνάμα προσκυνούνται, που δίνουν μεταλαβή σε μια και μοναδική σύντροφο. Που δεν τους ενδιαφέρει το παιχνίδι, για να κρατηθούν αρσενικά. Έχουν τα δικά της μάτια, και είναι αρκετά. Αλλά αυτά είναι για τους άντρες μάτια μου.
Το είπαμε δεν είναι για τους άλλους.
Αυτούς που ξεχωρίζουν τη καρδιά απ’ το σώμα.
Που διχοτομούν τη γυναίκα, κρατώντας μόνο τα όργανά της. Αυτούς τους χαρίζω, τους άλλους τους κρατώ με ευλάβεια… δεν έμειναν και πολλοί εδώ που τα λέμε. Αλλά πότε το καλό ισοδυναμούσε με την ποιότητα… και φυσικά αυτό ισχύει και για τις γυναίκες. Εκείνες που θα ξεχωρίσουν με την πρώτη ματιά το για πάντα, η απλά… τι είχαμε τι χάσαμε.
Της Θεοδώρας Ατζεμιάν.
ΠΗΓΗ: www.anapnoes.gr
