Προκειμένου να κατανοήσουμε ποιοι είναι οι επικίνδυνοι παράγοντες και να μπορέσουμε να καθορίσουμε εάν ένα άτομο έχει εκτεθεί σε κάποιο κίνδυνο, πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι απαραίτητη η ταυτόχρονη συνύπαρξη τριών παραγόντων ώστε να υπάρξει μετάδοση του ιού HCV της ηπατίτιδας C.
Πρώτον, ο ιός πρέπει να μπορέσει να εισχωρήσει στο σώμα. Δεύτερον, πρέπει να υπάρχει μια σημαντική ποσότητα ιού κατά την επαφή. Τρίτον, εκτός από ποσότητα, ο ιός πρέπει να είναι και συγκεκριμένης ποιότητας.
Σύμφωνα με τον Σύλλογο Ασθενών Ήπατος “Προμηθέας», ενώ το αίμα δεν είναι το μόνο υγρό του σώματος που μπορεί να περιέχει το ιό της ηπατίτιδας C, στο αίμα είναι που συναντάται ο ιός σε μεγαλύτερη συγκέντρωση και εξαιτίας αυτού μια μικρή ποσότητα αίματος είναι αρκετή για τον ιό ώστε να προκαλέσει μόλυνση. Επίσης, ο ιός μπορεί να επιβιώσει στο στεγνό αίμα πάνω σε μια οποιαδήποτε επιφάνεια και σε θερμοκρασίες δωματίου για χρονικό διάστημα περίπου από 16 ώρες μέχρι και 4 μέρες. Παρόλα αυτά, μπορεί να επιβιώσει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε ένα οριοθετημένο περιβάλλον, όπως για παράδειγμα μέσα σε μια σύριγγα.
Οι παραπάνω τρείς παράγοντες επικινδυνότητας αποτελούν τη βάση ώστε να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε τον κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό HCV. Επίσης, πρέπει να συνυπολογίσουμε τη συχνότητα με την οποία το άτομο έχει εκτεθεί στον ιό. Μία και μοναδική επαφή με μια μολυσμένη σύριγγα αρκεί ώστε να μεταδοθεί ο ιός μέσα από αυτή την οδό μετάδοσης, ενώ μία μόνο σeξουαλική επαφή χωρίς προφύλαξη με μολυσμένο σύντροφο είναι πολύ πιο δύσκολο να καταστεί δίοδος μετάδοσης.
Επειδή η μετάδοση της ηπατίτιδας C αποδίδεται κατά κύριο λόγο στην ανταλλαγή συρίγγων, η ασθένεια θεωρείται ως μια ασθένεια που προσβάλλει κυρίως άτομα εξαρτημένα από ενδοφλέβια χρήση ουσιών. Στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλαπλοί τρόποι που θα μπορούσε κάποιος να μολυνθεί από την ασθένεια. Παρόλα αυτά, υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν προσβληθεί από τη λοίμωξη και οι οποίοι δεν εκτέθηκαν ποτέ σε κάποιο από τους γνωστούς παράγοντες επικινδυνότητας.
Προκειμένου να μπορέσει κάποιος να καταλάβει εάν έχει εκτεθεί στον ιό της ηπατίτιδας C, αυτό που μπορεί να κάνει είναι να διερωτηθεί εάν και πόσες φορές έχει εκτεθεί σε κάποιον από τους γνωστούς τρόπους μετάδοσης. Παρόλο που είναι εύκολο να δώσουμε χαρακτηρισμούς υψηλής ή χαμηλής επικινδυνότητας στους τρόπους μετάδοσης, αυτό που πρέπει να αναλογιστούμε και να έχουμε υπόψη μας είναι ότι οι εν λόγω χαρακτηρισμοί δεν είναι πάντα ακριβείς, μιας και υπάρχουν πολλαπλοί μη μετρήσιμοι παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται το αν θα ονομάσουμε έναν παράγοντα υψηλής ή χαμηλής επικινδυνότητας.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι κουρευτικές μηχανές που χρησιμοποιούν τα κομμωτήρια. Από μόνες τους αποτελούν τρόπο μετάδοσης της ηπατίτιδας C, αλλά για να χαρακτηριστούν επικίνδυνοι παράγοντες πρέπει να υπολογίσουμε πόσες φορές καθαρίζονται αυτές οι μηχανές, σε πόσους πελάτες χρησιμοποιούνται, πώς χρησιμοποιούνται και πολλούς άλλους παράγοντες.
