Ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός έχει εδραιωθεί και αναπτυχθεί βασιζόμενος στις εξελίξεις της επιστημονικής έρευνας και στις πρακτικές εφαρμογές τους.
Του Νικηφόρου Ψαλιδόπουλου
Μια από τις πιο συγκλονιστικές ανακαλύψεις του δυτικού πολιτισμού που αφορούν την ίδια την φύση της είναι και η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν ο οποίος με την διάσημη εξίσωση E=mc2 έκανε ευρέως διαδεδομένο το γεγονός ότι η ύλη είναι στην ουσία καθαρή ενέργεια. Η ύλη είναι λοιπόν καθαρή ενέργεια αλλά τι συμβαίνει και με τις σκέψεις και τα συναισθήματα.
Αναμφισβήτητα υπάρχουν και αυτά αφού έχουν σαφή αποτελέσματα πάνω στον κόσμο μας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ύλη είναι πιο συγκεντρωμένη και πυκνή ενέργεια που δονείται με πιο αργούς ρυθμούς και άρα παίρνει συγκεκριμένη μορφή, ενώ ένα συναίσθημα ή μια σκέψη έχουν και αυτά μια ενεργειακή υπόσταση που περιέχει σαφή πληροφορία αλλά δεν παγιώνονται σε συγκεκριμένη μορφή που μπορούν να αντιληφθούν οι πέντε μας αισθήσεις.
Έτσι ένας άνθρωπος ενεργειακά μπορεί να περιγραφεί σαν το σύνολο των ηλεκτρομαγνητικών δονήσεων που εκπέμπει τόσο το φυσικό του σώμα όσο και οι σκέψεις και τα συναισθήματα που βιώνει κάθε δεδομένη στιγμή. Όλη αυτή η πληροφορία εκπέμπεται στο περιβάλλον του ενημερώνοντάς το και δίνοντας μια σφαιρική εικόνα πολύ πιο ολοκληρωμένη και σύνθετη (ολιστική) από αυτή που μπορούν να συλλάβουν οι πέντε αισθήσεις μας.
Η επόμενη μεγάλη ανακάλυψη της επιστήμης είναι η Κβαντική φυσική, που μας αναγκάζει να προσεγγίσουμε πιο βαθιά την ενεργειακή φύση του υλικού κοσμου μέσα στον οποίο ζούμε. Στο κβαντικό επίπεδο, δηλαδή στο πολύ πολύ μικρό, η κάθε υλική μορφή παύει να είναι κάτι το αδρανές που απλά υπάρχει επειδή έτυχε να σχηματιστεί από άλλες μορφές, αλλά είναι κάτι το δυναμικό που συνεχώς αναδημιουργείται από τον άυλο κόσμο και μάλιστα με τρόπο που δεν υπακούει σε κανένα εξωτερικό έλεγχο αλλά μόνο σε έναν εγγενή μηχανισμό ισορροπίας του συνόλου. Με δύο λόγια ο υλικός κόσμος, που αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις μας, όχι μόνο είναι καθαρή ενέργεια αλλά βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση αλλαγής (τα πάντα ρει) η οποία ρυθμίζεται από κανόνες που βρίσκονται πέρα από τον άμεσο έλεγχό μας.
Μέσα από αυτές τις δύο ανακαλύψεις βλέπουμε ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος, όσον αφορά την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε δεν είναι πια η κάθε υλική μορφή που αντιλαμβάνονται οι πέντε μας αισθήσεις, αλλά το άγνωστο “κενό” μέσα από το οποίο αυτή “ξεπηδά” και που περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα συστατικά για να την δημιουργήσει αλλά και όλο τον μηχανισμό ελέγχου και έκφρασής της.
Μέσα σε αυτό το κενό, ή μάλλον στον λειτουργικό μηχανισμό που αυτό κρύβει, βρίσκεται η καθαρή ενεργειακή πληροφορία, το ίδιο το αρχικό σχέδιο που συνθέτει, δημιουργεί, συντηρεί και ρυθμίζει την υλική μορφή που το αντιπροσωπεύει, επιτρέποντάς της να εκφραστεί και να πράξει συγκεκριμένο έργο. Με άλλα λόγια εκεί κρύβεται η ίδια η έννοια του Πνεύματος, της πηγής της ίδιας της Ζωής.
Αν ρίξει κάποιος μια ματιά σε άλλα μέρη του πλανήτη, αλλά και στο ίδιο μας το παρελθόν, θα βρει πως οι ίδιες επιστημονικές ανακαλύψεις της θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής φυσικής μπορεί να μην έχουν αποτυπωθεί σαν εξισώσεις αλλά έχουν αναγνωριστεί έμμεσα σαν φυσικός μηχανισμός λειτουργίας της πραγματικότητας. Έτσι η σχέση μεταξύ φυσικού σώματος και “πνεύματος” είναι ξεκάθαρα αναγνωρισμένη στην φιλοσοφία και πρακτική καθημερινότητα της ανατολικής σχολής σκέψης, ενώ και οι αρχαίοι πολιτισμοί προσέγγιζαν θεραπευτικά τον άνθρωπο σαν σύνολο πνεύματος και σώματος έχοντας ξεκάθαρα αναγνωρίσει την αλληλεξάρτηση μεταξύ της φυσικής ύπαρξης και της άυλης πνευματικής πλευράς. Μάγοι, σαμάνοι και κάθε λογής θεραπευτές με χαρακτηριστικά παραδείγματα και στην αρχαία Ελλάδα (Ασκληπιός), χρησιμοποιούσαν ολιστικές μεθόδους με στόχο την θεραπεία όχι μόνο του σώματος αλλά και του ενεργειακού μηχανισμού του.
Ας μην ξεχνάμε ότι σκοπός της θεραπείας δεν ήταν ποτέ μόνο η αποκατάσταση των ιστών και λειτουργιών του σώματος αλλά η διατήρηση της ίδιας της ζωής σαν ικανότητα αντίληψης και έκφρασής μας. Δεν κάνουμε θεραπείες για να λειτουργούν τα μέλη και τα όργανά μας αλλά για να ζούμε καλά με όλα αυτά. Ο στόχος είναι πάντα η ελεύθερη έκφραση του πνεύματος και της ζωής μέσα από την εύρυθμη λειτουργία του σώματος και όχι μόνο η μηχανική λειτουργική αρτιότητα του τελευταίου.
Την εποχή που ζούμε υπάρχει μια αναβίωση των εναλλακτικών θεραπειών γιατί βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι όπου η μαγεία του χθές προσεγγίζεται εκ νέου και συμβάλλει στην επιστήμη του αύριο. Η τεχνολογία έχει βοηθήσει ώστε όλη η πληροφορία του παρελθόντος και όλες οι εμπειρίες των ανθρώπων βρίσκονται μερικά κλικ από το να γίνουν δικές μας. Όλοι οι τομείς της ζωής μας μπορούν να επωφεληθούν από αυτή την σύγκλιση των διαφορετικών αντιλήψεων αλλά ο τομέας της υγείας είναι πάντα στο κέντρο του ενδιαφέροντός όλων. Είναι καλή ιδέα να μην αφηνόμαστε τελείως στην στυγνή τεχνοκρατική διαχείρηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε αλλά να τα χρησιμοποιούμε σαν αφορμές προσέγγισης των βαθύτερων αιτιών που τα προκαλούν.
Οι εναλλακτικές θεραπείες βοηθούν σε αυτό γιατί στοχεύουν πιο άμεσα στις ψυχοσωματικές αιτιολογίες και συμπληρώνουν ή μάλλον ολοκληρώνουν τις θεραπευτικές προσπάθειες της σύγχρονης ιατρικής. Ας τις αγκαλιάσουμε λοιπόν, και το όφελος για την ζωή μας είναι δεδομένο.
Ο κ. Νικηφόρος Ψαλιδόπουλος είναι εναλλακτικός θεραπευτής
Διαβάστε ακόμη:
